Hårbardsljod

Tor var på ferd frå austerveg og kom til eit sund; på andre sida av sundet var ferjemannen med skipet.

    Tor ropa:
    1.
    "Kva er det for ein svein-selle;
    som stend for sundet dera?"

    Ferjemannen svara:
    2.
    "Kva er det for ein kar-kall,
    som kallar yver vågen?"

    Tor kvad:
    3.
    "Før meg yver sundet,
    so fær du ein åbit;
    meis hev eg på rygg,
    det finst 'kje maten betre.
    Fyrr eg frå garde fór,
    fekk eg meg mat,
    havrebraud og sild,
    eg hungrar ikkje endå."

    Ferjemannen kvad:
    4.
    "Du stor-eting reknar for storverk,
    men sjå vel fyre deg,
    dauvlegt er heime hjå deg,
    daud ligg mor di, tror eg."

    Tor kvad:
    5.
    "Slik du no segjer
    som synest kvar mann
    dauvlegt å høyre,
    at daud ligg ho mor."

    Ferjemannen kvad:
    6.
    "Ikkje ser du ut
    som du åtte tri gardar
    berrbeint du stend,
    du hev bragd som ein strjukar,
    d' er snautt at du broki di eig."

    Tor kvad:
    7.
    "Styr hit eikja,
    eg stødi viser deg;
    eller kven eig skipet
    som ved strandi du held?"

    Ferjemannen kvad:
    8.
    "Hildolv han heiter,
    som bad meg halde båt,
    rådvis er mannen
    i Rådsøyarsundet;
    ingi farkar
    og øykje-tjuvar,
    berre kjende og fagna
    folk skal eg ferja;
    seg meg namnet ditt,
    vil yver sund du fara."

    Tor kvad:
    9.
    "Namnet segjer eg,
    endå ufredt her er,
    og ætti mi all.
    Eg er Odins son
    og bror til Meile
    og Magne sin far,
    trauste gude-drotnen;
    med Tor du no talar.
    No deg vil eg spyrja
    kva du heiter."

    Ferjemannen kvad:
    10.
    "Hårbard eg heiter,
    eg held sjeldan namn dult."

    Tor kvad:
    11.
    "Kvi skulde du dyljast,
    utan drengen hev ilt gjort?"

    Hårbard kvad:
    12.
    "Kva illgjort eg hadde,
    aldri eg skulde
    fæle for slik fark,
    utan feig eg var."

    Tor kvad:
    13.
    "Liti møda verdt å vasse
    yver vågen til deg
    og væte mine tølur;
    eg skulde umagen løne
    for eglingi si,
    um yver sund eg kom."

    Hårbard kvad:
    14.
    "Her mun eg stande,
    hera eg biar deg;
    du fann ikkje ramare mann,
    sidan Rungne stupte."

    Tor kvad:
    15.
    "Du minner um det
    då eg møtte Rungne,
    jotun-sluggen
    med steinhovudet,
    likevel laut han
    lukt åt marki.
    Kva dreiv du med då, du Hårbard?"

    Hårbard kvad:
    16.
    "I fulle fem vetrar
    med Fjolvar eg sveiv
    på øyi den
    som Ålgrøn heiter;
    vega me gjorde
    og val felte,
    mangt me freista,
    møyar me fann.
    Kva dreiv du med då, du Tor?"

    Tor kvad:
    19.
    "Eg drap Tjasse,
    den trå-søkne risen,
    upp heiv eg augo
    til Allvalde-sonen
    høgt på himmelen klår,
    dei beste merke
    på mine storverk,
    og audsynte er dei enn.
    Kva dreiv du med då, du Hårbard?"

    Hårbard kvad:
    20.
    "Mangt eit spel
    eg med myrkridur hadde,
    mana dei frå sine menn;
    Fso leidt eit troll
    tottest Lebard vera,
    gav han meg gambantein,
    men eg velte han frå vitet.
    Kva dreiv du med då, du Tor?"

    Tor kvad:
    23.
    "Eg var aust
    i Jotunheimen,
    drap illkynde gygrar
    som gjekk i berg.
    Stor vart jotun-ætt;
    fekk alle leva,
    då munde 'kje mann
    i Midgard vera.
    Kva dreiv du med då, du Hårbard?"

    Hårbard kvad:
    24.
    "Var eg i Valland
    og vigferd fylgde,
    eggja upp hermenn,
    men aldri dei samde.
    Odin eig jarlar,
    som jarn feller,
    men Tor eig træleslaget."

    Tor kvad:
    25.
    "Ujamt du folk
    millom æser skifte,
    um du hadde vald som du vilde."

    Hårbard kvad:
    26.
    "Tor med makti si
    vantar mod i hjarta;
    kaut var 'kje karen,
    då han kraup i hansken."

    Tor kvad:
    29.
    "Eg var aust
    og åi varde
    då Svårangs sønene
    sette på meg;
    dei grytte med stein,
    men gagn fekk dei lite,
    dei laut fulla
    um fred meg beda.
    Kva dreiv du med då, du Hårbard?"

    Hårbard kvad:
    30.
    "Eg var aust
    med ei einherje skjemta,
    leika i løyn-ting
    med linkvite møy,
    gledde den gullbjarte,
    gaman ho fekk.
    Kva dreiv du med då, du Tor?"

    Tor kvad:
    37.
    "Berserk-brurer
    eg banka på Lesøy,
    øgne var dei,
    øste upp alt folk."

    Hårbard kvad:
    38.
    "Vesalt fór du då, Tor,
    at du vog kvende."

    Tor kvad:
    39.
    "Varulvar var det,
    og visst ikkje kvende;
    dei støytte ned skipet
    som eg skorda hadde,
    dei truga med jarnlurken
    og elte Tjalve.
    Kva dreiv du med då, du Hårbard?"

    Hårbard kvad:
    40.
    "I heren eg var,
    som hit stemnde
    med reist stormfane
    til å rjode spjot."

    Tor kvad:
    47.
    "Skrøytingi di,
    du sårt skal trega,
    um eg legg til og vassar våg;
    høgre enn ulven
    yle skal du,
    fær du av hamaren hogg."

    Hårbard kvad:
    48.
    "Ein elskar hev Siv,
    sjå til finn honom,
    med honom å haldast
    det høver deg betre."

    Tor kvad:
    49.
    "Du mæler som tunga deg tèl,
    det meg tykkjest det verste,
    din livredde larv;
    du lyg meiner eg."

    Hårbard kvad:
    50.
    "Sant trur eg å segja det,
    du sein er på foten;
    no langt var du faren, Tor,
    um ferje du hadde."

    Tor kvad:
    53.
    "Ei råd eg no gjev deg:
    ro hit med båten,
    tretta trjote,
    tak Magnes far med!"

    Hårbard kvad:
    54.
    "Far du frå sundet!
    du fær ingen båt."

    Tor kvad:
    55.
    "Vis meg då leidi,
    når du vil meg ikkje ro!"

    Hårbard kvad:
    56.
    "Lite skal eg krangle,
    det langt er å fara:
    ei stund til stokken,
    til steinen den næste;
    haldt so til vinstre din veg,
    til du Verland hitter.
    Der mun Fjorgyn
    finne Tor son sin
    og syne ættingen veg
    til Odins-landi"

    Tor kvad:
    59.
    "Slutt vil me svalle,
    når du spottar meg berre;
    eg skal lønne din umak,
    um eit anna sinn me råkast."

    Hårbard kvad:
    60.
    "Far troll i vald,
    all dei take deg!"


Innskot:

    Hårbard kvad:
    18.
    Spræke var gjentune,
    berre dei spakna;
    gilde var gjentune,
    berre dei vart gjølte;
    dei or sanden
    snudde reip,
    grov ut grunnen
    til djupe dalar;
    eg åleine
    med alle rådde,
    kvilde med systrane sjau
    og hadde deira hugnad og gaman."