Vellekla.
Einarr Helgason, skálaglamm.

1.
Hugstóran bið ek heyra,
heyr jarl Kvasis dreyra,
foldar vörð á fyrða
fjarðleggjar brim dreggjar.

2.
Ullar gengr of alla
asksögn, þess er hvöt magnar
byrgis böðvar sorgar,
bergs geymilá dverga.

3.
Hljóta mun ek, né hlítik,
Hertýs, of þat frýju,
fyr örþeysi at ausa
austr víngnóðar flausta.

4.
Því at fjölkostigr flestu
flestr ræðr við son Bestlu
[tekit hef ek morðs til mærðar]
mæringr en þú færa.

5.
Eisar vágr fyr [vísa
verk] rögnis mér [hagna],
þýtr Óðreris alda
[aldr] hafs við fles galdra.

6.
Nú er þat er Boðnar bára,
berg-Saxa, tér vaxa,
gervi í höll ok heyri
hljóð fley jöfurs þjóðir.

7.
Ok oddneytir úti
eiðvandr flota breiðan
[galðr] í Göndlar veðrum
[gramr svafði bil] hafði,
ok rauðmæana reynir
rógsegl Heðins bóga
upp hóf jöfra kappi
etju lund at setja.

8.
Varat ofbyrjar örva
odda vífs í dífu
sverða sverrifjarðar
svanglýjaði at frýja;
brakrögnir skók bogna
[barg ofþyrmir varga]
hagl ór Hlakkar segli
hjörs [rakkliga fjörvi].

9.
Margt varð él, áðr, Ála
austr lönd at mun banda
randar lauks, af ríki,
rœkilundr of tœki.

10.
Ber ek fyr hefnð, þá er hrafna
[hjólm] lof [togins skjóma
hann nam] vörðr [at vinna]
vann síns föður hranna.

11.
Rignði [hjörs] á hersa
[hríðremmir] fjör víða
[þrimlundr of jók Þundi
þegns gnótt] méilregni,
ok hald-Viðurr hölða
haffaxa lét vaxa
Laufa veðr at lífi
lífköld Háars drífu.

12.
Hjalmgrápi vann hilmir
harðr, Lopts vinar, barðar
því kom vöxtr í Vínu
vínheims fíanr sína,
at forsnjallir fellu
fúrs í Þróttar skúrum
[þat fær þjóðar snytri]
þrír jarls synir [tíar].

13.
Harfat aftr, áðr erfðan,
óðstafr, föður hafði,
[herforðuðr réð Hörða]
hjörveðrs [konungr fjörvi];
varðat Freyr, sá er fœri,
folkíðs né mun síðan,
[því bregðr öld við aðra]
jarls ríki fram slíku.

14.
Sjau fylkjum kom silkis
[snúnaðr var þat] brúna
geymir grundar síma
grandvarr und sik [landi].

15.
Öll lét senn inn svinni
sönn Einriða mönnum
herjum kunnr of herjuð
hofs lönd ok vé banda;
at veg jötna vitni
valfalls of sæ allan
[þeim stýra goð] geira
garðs Hlóriði farði.

16.
Ok herþarfir hverfa
[Hlakkar móts] til blóta
[rauðbríkar fremsk rœkir
ríkr] ásmegir [slíku];
nú grœr jörð sem áðan,
aftr geirbrúar hapta
auðrýrir lætr áru
óhryggva vé byggva.

17.
Nú liggr alt und jarli
[imunborðs] fyr norðan
[veðrgœðis stendr víða]
Vík [Hákonar ríki].

18.
Engli varð á jörðu
ættum góðr, nema Fróði
gæti-Njörðr, sá er gerði,
geirbríkar, frið slíkan.

19.
Enn reið öðru sinni
jarl borðmörum norðan;
söngherðir lét sverða,
sótt Ragnfreði at móti.

20.
Hóf und hyrjar kneyfi
[hraut unda fjölð] Þundar
þat sleit víg á vági,
vandar dýr at landi;
né fjölsnerrinn fyrri
fémildr konung vildi
[vægðit jarl fyr jöfri]
Yggs niðr friðar biðja.

21.
Búinn lézk valdr, ef vildi
valmey konungr heyja,
hölða morðs at halda
[herr fell of gram] velli.

22.
Hitt var meir, at Mœra
morðfikinn lét norðan
folkverjandi fyrva
för til Sogns of görva;
ýtti Freyr af fjórum
folklöndum [sá branda
Ullr stoð af því allri
yrþjóð] Heðins byrjar.

23.
Ok til móts á Meita
múkhurðum fram þurðu
með svörgœli Sörva
sjau landrekar randa;
glumði allr, þá er Ullar
eggþings Heðin veggjar
[gnótt flaut nás fyr nesjum]
Nóregr, saman fóru.

24.
Varð fyr Vinða myrði,
víðfrægt, en gramr, síðan
gerðisk mest at morði
mannfall, við styr annan;
hlym-Narfi bað hverfa
hlífar flagðs, ok lagði
Jalks við öndurt fylki
öndur vörp, at landi.

25.
Ströng varð gunnr, áðr gunnar
gammi nás und hramma
þröngvimeiðr of þryngvi
þrimr hundruðum lunda;
knátti hafs at höfðum
[hagnaðr var þat] bragna
folkeflandi fylkir
fangsæll þaðan ganga.

26.
Hitt var auk, at eykir
aurborðs á vit norðan
und sigrunni svinnum
sunnr Danmarkar runnu,
ok holmfjöturs hjalmi
Hörða valdr of faldinn
Dofra danskra jöfra
dróttinn fund of sótti.

27.
Ok við frost at freista
fémildr konungr vildi
myrk- Hlöðvinjar -markar
morðalfs, þess er kom norðan,
þá er valserkjar virki
veðrhirði bað stirðan
fyr hlym-Njörðum hurða
Hagbarða gramr varða.

28.
Varat í gögn, þótt gerði
garð-Rögnir styr harðan,
gengiligt at ganga
geirrásar, her þeira,
þá er með fylki Frísa
fór gunn-Viðurr sunnan
[kvaddi vígs] ok Vinða
[vágs blakkriði] Frakka.

29.
Þrymr varð logs, er lögðu
leikmiðjungar, Þriðja,
[arngreddir varð] odda
[andvígr] saman randir;
sundfaxa kom Söxum
sœki-Þróttr á flótta,
þar svá gramr með gumnum
garð yrþjóðum varði.

30.
Flótta gekk til fréttar
felli-Njörðr á velli,
draugr gat dolga Ságu
dagráð Heðins váða,
ok haldboði hildar
hrægamma sá ramma;
Týr vildi sá týna
teinlautar fjör Gauta.

31.
Háði jarl, þar er áðan
engi mannr, und ranni
hyrjar þing, at herja,
hjörlautar, kom, Sörla;
bara maðr lyngs in lengra
loftvarðaðar barða
[alt vann gramr of gengit
Gautland] frá sæ randir.

32.
Valföllum hlóð völlu,
varð ragna konr gagni,
hríðar áss, at hrósa
[hlaut Óðinn val] Fróða;
hver sé if, nema jöfra
ættrýri goð stýra?;
rammaukin kveð ek ríki
rögn Hákonar magna.

33.
Gollsendir lætr grundar
[glaðar þengill her drengja],
hans mæti knák hljóta,
hljót Yggs mjaðar njóta.

34.
Hjalmföldnum, bauð hildi
hjaldrörr, með Sigvalda
inn er fór í gný Gunnar
gunndjarfr Búi, sunnan.

35.
Né sigbjarka serkir
sómmiðjungum rómu
Háars við Högna skúrir
hléðut fast of séðir.

36.
Fjallvönðum gaf fylli,
fullr varð, [en spjör gullu]
herstefnandi hröfnum,
hrafn á ylgjar tafni.

37.
Hvar viti öld und einum
jarðbyggvi svá liggja
[þat skyli herr of hugsa]
hjarl sextían jarla_;
þess ríðr fúrs með fjórum
faldleikr Heðins reikar
logskundaðar lindar
lofkendr himins endum.