Hákonarmál.
Eyvindr Finnsson skáldaspillir

1.
Göndul ok Skögul
sendi Gautatýr
at kjósa of konunga,
hverr Yngva ættar
skyldi með Óðni fara
ok í Valhöllu vera.

2.
Bróður fundu þær Bjarnar
í brynju fara,
konung inn kostsama,
kominn und gunnfana;
drúpðu dólgáar,
en darraðr hristisk,
upp var þá hildr of hafið.

3.
Hét á Háleygi
sem á Hólmrygi
jarla einbani,
fór til orrostu.
Gótt hafði inn gjöfli
gengi Norðmanna
œgir Eydana
stóð und árhjálmi.

4.
Hrauzk ór herváðum,
hratt á völl brynju
vísi verðungar,
áðr til vígs tœki;
lék við ljóðmögu,
skyldi land verja
gramr inn glaðværi
stóð und gullhjálmi.

5.
Svá beit þá sverð
ór siklings hendi
váðir Váfaðar,
sem í vatn of brygði.
Brökuðu broddar,
brotnuðu skildir,
glumruðu gylfringar
í gotna hausum.

6.
Tröddusk törgur
fyr Týs ok bauga
hjalta harðfótum
hausar Norðmanna;
róma varð í eyju,
ruðu konungar
skírar skjaldborgir
í skatna blóði.

7.
Brunnu beneldar
í bóðgum undum,
lutu langbarðar
at lýða fjörvi,
svarraði sárgymir
á sverða nesi,
fell flóð fleina
í fjöru Storðar.

8.
Blendusk við roðnum
und randar himni
Sköglar veðr, léku
við ský of bauga;
umðu oddláar
í Óðins veðri,
hné mart manna
fyr mækis straumi.

9.
Sátu þá döglingar
með sverð of togin,
með skarða skjöldu
ok skornar brynjur;
vara sá herr
í hugum, ok átti
til Valhallar vega.

10.
Göndul þat mælti,
studdisk geirs skapti:
"Vex nú gengi goða,
er Hákoni hafa
með her mikinn
heim bönd of boðit."

11.
Vísi þat heyrði,
hvat valkyrjur mæltu
mærar af mars baki;
hyggiliga létu
ok hjálmaðar sátu
ok höfðusk hlífar fyrir.

Hákon kvað:

12.
"Hví þú svá gunni
skiptir, Geirskögul?
órum þó verðir gagns frá goðum."

Skögul kvað:

"Vér því völdum,
at þú velli helt,
en þínir fjendr flugu.

13.
Ríða vit skulum,
- kvað en ríkja Skögul -
grœnna heima goða,
Óðni at segja,
at nú mun allvaldr koma
á hann sjálfan at sjá.

14.
Hermóðr ok Bragi!
- kvað Hroptatýr -
gangið í gegn grami,
alls konungr ferr,
sá er kappi þykkir,
til hallar hinig.

15.
Ræsir þat mælti
- var frá rómu kominn,
stóð allr í dreyra drifinn -:
illúðigr oss
þykkir Óðinn vera,
séumk vér hans of hugi.

16.
Einherja grið
skalt þú allra hafa,
þigg þú at ásum öl;
jarla bági!
þú átt inni hér
átta brœðr, kvað Bragi.

17.
Gerðar órar
- kvað inn góði konungr -
viljum vér sjálfir hafa,
hjálm ok brynju
skal hirða vel,
gott er til görs at taka.

18.
Þá þat kyndisk,
hvé sá konungr hafði
vel of þyrmt véum,
er Hákon báðu
heilan koma
ráð öll ok regin.

19.
Góðu dœgri
verðr sá garmr of borinn,
er sér getr slíkan sefa;
hans aldar
æ mun vera
at góðu getit.

20.
Mun óbundinn
á ýta sjöt
Fenrisúlfr of fara,
áðr jafngóðr
á auða tröð
konungmaðr komi.

21.
Deyr fé,
deyja frændr,
eydisk land ok láð;
síz Hákon fór
með heiðin goð,
mörg er þjóð of þéuð.