Hákonardrápa.
Goðþormr Sindri.

1.
Bifrauknum trað bekkjar
bláröst konungr ára;
mætr hlóð mildingr Jótum
mistar vífs í drífu;
svangœðir rak síðan,
sótti, Jalfaðs flótta,
hrókr giljaðar hylja
hrafnvíns at mun sínum.

2.
Almdrósar fór eisu
élrunnr mörum sunnan
trjónu tingls á grœna
tveim einum selmeina,
þá er allifu allar
allreiðr Dana skeiðar
valsendir hrauð vandar,
víðfrægr at þat síðan.

3.
Selund náði þá síðan
sóknheggr und sik leggja
vals ok Vinða frelsi
víð Skáneyjar síðu.

4.
Skattgilda vann skyldir
skautjalfaðar Gauta;
gollskýflir vann gjöflastr
geirveðr í för þeiri.

5.
Ok sóknhattar setti
svellrjóðr at því fljóði
Ónars, eiki grónu,
austr geðbœti hraustan
þann er áðr frá Írum
íðvandr of kom skíðum
salbrigðandi Sveigðis
svanvangs liði þangat.

6.
Valþangnar lét vegnum
vígnestr saman bresta
handar vafs of höfðum
hlymmildingum gildir;
þar gekk Njörðr af Niðri
nadds hámána raddar
valbrands víðra landa
vápnunduðum sunda.

7.
Almdrógar varð œgis
oft sinn [en ek þess minnumk]
barma öld fyr Baldri
bensíks vita ríkis;
böðsœkir helt bríkar,
brœðr, sínum, ok flœðu
undan, allar kindir
Eireks, á haf snekkjum.

8.
Hræddr fór hjörva raddar
herr fyr malma þverri;
rógeisu gekk ræsir
ráðsterkr framar merkjum;
gerra gramr í snerru
geirvífa sér hlífa,
hinn er yfrinn gat jöfra
óskkvánar byr mána.