Glymdrápa.
Þorbjörn Hornkofi

1.
Hilmir réð á heiði,
hjaldrseiðs, þrimu, galdra
óðr við œskimeiða
ey vébrautar, heyja,
áðr gnapsólar Gripnis
gnýstœrandi fœri
rausnarsamr til rimmu
ríðviggs lagar skíðum.

2.
Gerði glamma ferðar
gný drótt jöru Þróttar
helkannanda hlenna
hlymræks of tröð glymja,
áðr út á mar mœtir
mannskœðr lagar tanna
rœsinaðr ok rausnar
rak vébrautar nökkva.

3.
Hrjóðr lét hæstrar tíðar
harðráðr skipa börðum
báru fáks ens bleika
barnungr á lög þrungit.

4.
Þar svá at barsk at borði,
borðhölkvi rak norðan,
hlífar valdr til hildar,
hregg, döglinga tveggja,
ok allsnœfrir jöfrar
orðalaust at morði
[endisk rauðra randa
rödd] dynskotum kvöddusk.

5.
Háði gramr, þar er gnúðlu,
geira hregg við seggi,
[rauð fnýsti ben blóði]
bryngögl í dyn Sköglar,
þá er á rausn fyr ræsi
[réð egglituðr] seggir
-æfr gall hjörr við hlífar-
hníku fjörvanir [sigri].

6.
Grennir þröng [at gunni]
gunnmás fyr haf sunnan
[sá var gramr] ok gumnum
[geðharðr] und sik jörðu,
ok hjalmtamiðr hilmir
hólmreyðar lét ólman
lindihjört fyr landi
lundprúðr við stik bundinn.

7.
Ríks [þreifsk reiddra öxa
rymr; knáttu spjör glymja]
svartskyggð bitu seggi
sverð þjóðkonungs ferðar,
þá er [hugfyldra hölða]
hlaut andskoti Gauta
[hár var söngr of svírum]
sigr [flugbeiddra vigra].

8.
Menfergir bar margar
margspakr [Niðar varga
lundr vann sókn á sandi]
sandmens í bý randir,
áðr fyr eljunprúðum
allr herr Skota þverri
lögðis eiðs af láði
lœbrauter varð flœja.

9.
Kömrat yðr né œðri
annarr konungmanna
gjöfli rœmðr und gamlan
gnapstól, Haraldr, sólar.