Eiríksmál (ukjent skald)

1.
Hvat er þat drauma - kvað Óðinn -
er ek hugðumk fyr dag litlu
Valhöll ryðja
fyr vagnu fólki,
vakða ek einherja,
bað ek upp rísa,
bekki at strá,
bjórker at keyðra,
valkyrjur vín bera,
sem vísir komi.

2.
Er mér ór heimi
hölða vanir
göfugra nökkurra,
svá er mér glatt hjarta.

3.
Hvat þrymr þar - kvað Bragi -
sem þúsund bifisk
eða mengi til mikit?
braka öll bekþili,
sem muni Baldr koma
eftir í Óðins sali.

4.
Heimsku mæla - kvað Óðinn-
skal-at-tu inn horski Bragi,
þó at þú vel hvat vitir:
fyr Eiríki glymr,
er hér mun inn koma
jöfurr í Óðind sali.

5.
Sigmundr ok Sinfjötli,
risið snarlega
ok gangið í gögn grami,
inn þú bjóð,
ef Eiríkr sé,
hans er mér nú ván vituð.

6.
Hví er þér Eiríks ván - kvað Sigmundr -
heldr en annarra konunga?
Því at mörgu landi - sagði Óðinn -
hann hefir mæki roðit
ok blóðugt sverð borit.

7.
Hví namt þú hann sigri þá,
er þér þótti hann snjallr vera?
Því at óvíst er at vita - sagði Óðinn -,
nær úlfr enn hösvi
gengr á sjöt goða.

8.
Heill þú nú, Eiríkr - kvað Sigmundr -,
vel skalt þú hér kominn
ok gakk í höll horskr,
hins vil ek þik fregna,
hvat fylgir þér
jöfra frá eggþrimu.

9.
Konungr eru fimm - sagði Eiríkr -,
kenni ek þér nafn allra,
ek em inn sétti sjálfr.