Arinbjarnarkviða.
Egill Skalla-Grímsson

1.
Em ek hraðkvæðr
hilmi at mæra,
en glapmáll
of glöggvinga,
opinspjallr
of jöfurs dáðum,
en þagmælskr
of þjóðlygi,

2.
skaupi gnœgðr
skrökberöndum,
em ek vilkvæðr
of vini mína;
sótt hef ek mörg
mildinga sjöt
með grunlaust
grepps of œði.

3.
Hafða ek endr
ynglings burar,
ríks konungs,
reiði fengna;
drók djarfhött
of dökkva skör
létk hersi
heim of sóttan.

4.
Þar er allvaldr
und ýgs hjalmi,
ljóðfrömuðr,
at landi sat;
stýrði konungr
við stirðan hug
í Jórvík
úrgum ströndum.

5.
Var-a þat tunglskin
tryggt at líta
né ógnlaust
Eiríks bráa,
þá er ormfránn
ennimáni
skein allvalds
œgigeislum.

6.
Þó bólstrverð
of bera þorðak
maka hœings
markar drótni,
svá at Yggs full
ýranda kom
at hvers manns
hlusta munnum.

7.
Né hamfagrt
hölðum þótti
skaldfé mitt
at skata húsum,
þá er ulfgrátt
við Yggjar miði
hattar staup
at hilmi þák.

8.
Við því tók,
en tvau fylgðu
sökk sámleit
síðra brúna
ok sá maðr,
er mína bar
höfuðlausn
fyr hilmis kné.

9.
Þar tannfjölð
með tungu þák
ok hlertjöld
hlustum göfguð,
en sú gjöf
gulli betri
hróðugs konungs
of heitin var.

10.
Þar stóð mér
mörgum betri
hoddfiöndum
á hlið aðra
tryggr vinr minn,
sá er trúa knáttak,
heiðþróaðr,
hverju ráði.

11.
Arinbjörn,
er oss einn of hóf,
knía fremstr,
frá konungs fjónum,
vinr þjóðans,
er vættki ló
í herskás
hilmis garði.

12.
Ok [.......
....] stuðli lét,
margfrömuðr
minna dáða,
sem [en...] [að...
.....] Halfdanar
at í væri
ættar skaði.

13.
Mun ek vinþjólfr
verða heitinn
ok váljúgr
at Viðurs fulli,
hróðrs örverðr
ok heitrofi,
nema þess gagns
gjöld of vinnak.

14.
Nú er þat sét,
hvar setja skal
bratt stiginn
of bragar fótum
fyr mannfjölð
margri sjónir
hróðr máttigs
hersa kundar.

15.
Erum auðskœf
ómunlokri
magar Þóris
mærðar efni,
vinar míns
því at valið liggja
tvenn ok þrenn
á tungu mér.

16.
Þat tel ek fyrst,
er flestr of veit
ok alþjóð
eyru sœkir,
hvé mildgeðr
mönnum þótti
bjóða björn
birkis ótta.

17.
Þat allsheri
at undri gefsk,
hvé urþjóð
auði gnœgir,
en Grjót-björn
of gœddan hefr
Freyr ok Njörðr
at féar afli.

18.
En Hróalds
at höfuðbaðmi
auðs iðgnótt
at ölnum sifjar
sér vinreið
af vegum öllum
á vindkers
víðum botni.

19.
Hann drógseil
of [....] gat
sem hildingr
heyrnar spanna
goðum ávarðr
með gumna fjölð
vinr Véþorns
veklinga [tös...].

20.
Þat hann viðr,
er þrjóta mun
flesta menn,
þótt fé eigi,
kveðka skammt
meðal skata húsa
né auðskeft
almanna spjör.

21.
Gekk maðr engr
at Arinbjarnar
ór legvers
löngum knerri
háði leiddr
né heiftkvíðum
með atgeirs
auðar toftir.

22.
Hinn er fégrimmr,
er í Fjörðum býr
sá er of dólgr
Draupnis niðja
sökunautr
of sona hvinna,
hringum hættr,
hoddvegandi.

23.
Hann aldrteig
of eiga gat
[fjöl.....]
of fríðar spjöllum.
[...........]

24.
Þat er órétt,
ef orpit hefr
á máskeið
mörgu gagni,
ramriðin
Rökkva stóði,
vellvönuðr,
því er veitti mér.

25.
Var ek árvakr,
bark orð saman
með málþjóns
morginverkum;
hlóð ek lofköst
þann er lengi stendr
óbrotgjarn
í bragar túni.