Svipdagsmál I. Grógaldr
1 4	Sonr kvað: «Vaki þú, Gróa! vaki þú, góð kona! vek ek þik dauðra dura; ef þú þat mant, at þú þinn mög bæðir til kumbldysjar koma.»
2 4	Móðir kvað: «Hvat er nú ant mínum einga syni, hverju ertu nú bölvi borinn, er þú þá móður kallar, er til moldar er komin ok ór ljóðheimum liðin?»
3 4	Sonr kvað: «Ljótu leikborði skaut fyr mik hin lævísa kona, sú er faðmaði minn föður: þar bað hon mik koma, er kvæmtki veit, móti Menglöðu.»
4 4	Móðir kvað: «Löng er för, langir ’ru farvegar, langir ’ru manna munir; ef þat verðr, at þú þinn vilja bíðr, ok skeikar þá skuld at sköpum.»
5 4	Sonr kvað: «Galdra þú mér gal, þá er góðir ’ru, bjarg þú, móðir! megi; á vegum allr hygg ek at ek verða muna, þykkjumk ek til ungr afi.»
6 4	Móðir kvað: «Þann gel ek þér fyrstan, þann kveða fjölnýtan, þann gól Rindi Rani, at þú of öxl skjótir því er þér atalt þykkir; sjálfr leið þú sjálfan þik.
7 4	Þann gel ek þér annan, ef þú árna skalt viljalauss á vegum: Urðar lokur haldi þér öllum megum, er þú á smán sér.
8 4	Þann gel ek þér inn þriðja, ef þér þjóðár falla at fjörlotum: Horn ok Ruðr snúisk til heljar meðan, en þverri æ fyr þér.
9 4	Þann gel ek þér inn fjórða, ef þik fjándr standa görvir á gálgvegi: hugr þeim hverfi til handa þér, ok snúisk þeim til sátta sefi.
10 4	Þann gel ek þér inn fimta, ef þér fjöturr verðr borinn at boglimum: leysigaldr læt ek þér fyr legg of kveðinn, ok stökkr þá láss af limum, en af fótum fjöturr.
11 4	Þann gel ek þér inn sétta, ef þú á sjó kemr meira enn menn viti: logn ok lögr gangi þér í lúðr saman ok ljái þér æ friðdrjúgrar farar.
12 4	Þann gel ek þér inn sjaunda, ef þik sœkja kemr frost á fjalli há: hávetrar kulði megit þínu holdi fara, ok haldisk æ lík at liðum.
13 4	Þann gel ek þér inn átta, ef þik úti nemr nótt á niflvegi: at því firr megi þér til meins göra kristin dauð kona.
14 4	Þann gel ek þér inn niunda, ef þú við inn naddgöfga orðum skiptir jötun: máls ok manvits sé þér á munn ok hjarta gnóga of gefit.
15 4	Far þú nú æva, þars forað þykkir, ok standit þér mein fyr munum! á jarðföstum steini stóð ek innan dura, meðan ek þér galdra gól.
16 4	Móður orð ber þú, mögr! héðan ok lát þér í brjósti búa; æ gnóga heill skaltu of aldr hafa, meðan þú mín orð of mant.»