Freyr, sonr Njarðar, hafði einn dag setzt í Hliðskjálf, ok sá um heima alla. Hann sá í Jötunheima ok sá þar mey fagra, þá er hon gekk frá skála föður síns til skemmu. Þar af fekk hann hugsóttir miklar. Skírnir hét skósveinn Freys. Njörðr bað hann kveðja Frey máls. Þá mælti Skaði:

1.

"Rístu nú, Skírnir,

ok gakk skjótt at beiða

okkarn mála mög

ok þess at fregna,

hveim inn fróði sé

ofreiði afi."

 

Skírnir kvað:

2.

"Illra orða

er mér ón at ykkrum syni,

ef ek geng at mæla við mög

ok þess at fregna,

hveim inn fróði sé

ofreiði afi."

 

3.

"Segðu mér þat, Freyr,

folkvaldi goða,

ok ek vilja vita:

Hví þú einn sitr

endlanga sali,

minn dróttinn, um daga?"

 

Freyr kvað:

4.

"Hví um segjak þér,

seggr inn ungi,

mikinn móðtrega?

Því at álfröðull

lýsir um alla daga

ok þeygi at mínum munum."

 

Skírnir kvað:

5.

"Muni þína

hykk-a ek svá mikla vera,

at þú mér, seggr, né segir,

því at ungir saman

várum í árdaga,

vel mættim tveir trúask."

 

Freyr kvað:

6.

"Í Gymis görðum

ek ganga sá

mér tíða mey;

armar lýstu,

en af þaðan

allt loft ok lögr."

 

7.

"Mær er mér tíðari

en manna hveim

ungum í árdaga;

ása ok alfa

þat vill engi maðr

at vit samt séim."

 

Skírnir kvað:

8.

"Mar gefðu mér þá

þann er mik um myrkvan beri

vísan vafrloga,

ok þat sverð,

er sjalft vegisk

við jötna ætt."

 

Freyr kvað:

9.

"Mar ek þér þann gef,

er þik um myrkvan berr

vísan vafrloga,

ok þat sverð,

er sjalft mun vegask

ef sá er horskr, er hefr."

 

Skírnir mælti við hestinn:

10.

"Myrkt er úti,

mál kveð ek okkr fara

úrig fjöll yfir,

þursa þjóð yfir;

báðir vit komumk,

eða okkr báða tekr

sá inn ámáttki jötunn."

 

Skírnir reið í Jötunheima til Gymisgarða. Þar váru hundar ólmir ok bundnir fyrir skíðgarðs hliði, þess er um sal Gerðar var. Hann reið at þar, er féhirðir sat á haugi, og kvaddi hann:

11.

"Segðu þat, hirðir,

er þú á haugi sitr

ok varðar alla vega:

Hvé ek at andspilli

komumk ins unga mans

fyr greyjum Gymis?"

 

Hirðir kvað:

12.

"Hvárt ertu feigr,

eða ertu framgenginn?

-- -- --

Andspillis vanr

þú skalt æ vera

góðrar meyjar Gymis."

 

Skírnir kvað:

13.

"Kostir ro betri

heldr en at klökkva sé,

hveim er fúss er fara;

einu dægri

mér var aldr of skapaðr

of allt líf of lagit."

 

Gerðr kvað:

14.

"Hvat er þat hlym hlymja,

er ek heyri nú til

ossum rönnum í?

Jörð bifask,

en allir fyrir

skjalfa garðar Gymis."

 

Ambátt kvað:

15.

"Maðr er hér úti,

stiginn af mars baki,

jó lætr til jarðar taka."

-- -- --

 

Gerðr kvað:

16.

"Inn bið þú hann ganga

í okkarn sal

ok drekka inn mæra mjöð;

þó ek hitt óumk,

at hér úti sé

minn bróðurbani.

 

17.

Hvat er þat alfa

né ása sona

né víssa vana?

Hví þú einn of komt

eikinn fúr yfir

ór salkynni at séa?"

 

Skírnir kvað:

18.

"Emk-at ek alfa

né ása sona

né víssa vana;

þó ek einn of komk

eikinn fúr yfir

yður salkynni at séa."

 

19.

"Epli ellifu

hér hef ek algullin,

þau mun ek þér, Gerðr, gefa,

frið at kaupa,

at þú þér Frey kveðir

óleiðastan lifa."

 

Gerðr kvað:

20.

"Epli ellifu

ek þigg aldregi

at mannskis munum,

né vit Freyr,

meðan okkart fjör lifir,

byggjum bæði saman."

 

Skírnir kvað:

21.

"Baug ek þér þá gef,

þann er brenndr var

með ungum Óðins syni;

átta eru jafnhöfðir,

er af drjúpa

ina níundu hverja nótt."

 

Gerðr kvað:

22.

"Baug ek þikk-a-k,

þótt brenndr séi

með ungum Óðins syni;

er-a mér gulls vant

í görðum Gymis,

at deila fé föður."

 

Skírnir kvað:

23.

"Sér þú þenna mæki, mær,

mjóvan, málfáan,

er ek hef í hendi hér?

Höfuð höggva

ek mun þér hálsi af,

nema þú mér sætt segir."

 

Gerðr kvað:

24.

"Ánauð þola

ek vil aldregi

at mannskis munum;

þó ek hins get,

ef it Gymir finnizk,

vígs ótrauðir,

at ykkr vega tíði."

 

Skírnir kvað:

25.

"Sér þú þenna mæki, mær,

mjóvan, málfáan,

er ek hef í hendi hér?

Fyr þessum eggjum

hnígr sá inn aldni jötunn,

verðr þinn feigr faðir.

 

26.

Tamsvendi ek þik drep,

en ek þik temja mun,

mær, at mínum munum;

þar skaltu ganga,

er þik gumna synir

síðan æva séi.

 

27.

Ara þúfu á

skaltu ár sitja

horfa heimi ór,

snugga heljar til;

matr né þér meir leiðr

en manna hveim

innfráni ormr með firum.

 

28.

At undrsjónum þú verðir,

er þú út kemr;

á þik Hrímnir hari,

á þik hotvetna stari;

víðkunnari þú verðir

en vörðr með goðum,

gapi þú grindum frá.

 

29.

Tópi ok ópi,

tjösull ok óþoli,

vaxi þér tár með trega;

sezk þú niðr,

en ek mun segja þér

sváran súsbreka

ok tvennan trega:

 

30.

Tramar gneypa

þik skulu gerstan dag

jötna görðum í;

til hrímþursa hallar

þú skalt hverjan dag

kranga kostalaus,

kranga kostavön;

grát at gamni

skaltu í gögn hafa

ok leiða með tárum trega.

 

31.

Með þursi þríhöfðuðum

þú skalt æ nara,

eða verlaus vera;

þitt geð grípi,

þik morn morni;

ver þú sem þistill,

sá er var þrunginn

í önn ofanverða.

 

32.

Til holts ek gekk

ok til hrás viðar,

gambantein at geta,

gambantein ek gat.

 

33.

Reiðr er þér Óðinn,

reiðr er þér Ásabragr,

þik skal Freyr fíask,

in firinilla mær,

en þú fengit hefr

gambanreiði goða.

 

34.

Heyri jötnar,

heyri hrímþursar,

synir Suttungs,

sjalfir ásliðar,

hvé ek fyrbýð,

hvé ek fyrirbanna

manna glaum mani,

manna nyt mani.

 

35.

Hrímgrímnir heitir þurs,

er þik hafa skal

fyr nágrindr neðan;

þar þér vílmegir

á viðarrótum

geitahland gefi;

æðri drykkju

fá þú aldregi,

mær, af þínum munum,

mær, at mínum munum.

 

36.

Þurs ríst ek þér

ok þría stafi,

ergi ok æði ok óþola;

svá ek þat af ríst,

sem ek þat á reist,

ef gerask þarfar þess."

 

Gerðr kvað:

37.

"Heill ver þú nú heldr, sveinn,

ok tak við hrímkálki

fullum forns mjaðar;

þó hafðak ek þat ætlat,

at myndak aldregi

unna vaningja vel."

 

Skírnir kvað:

38.

"Örendi mín

vil ek öll vita,

áðr ek ríða heim heðan,

nær þú á þingi

munt inum þroska

nenna Njarðar syni."

 

Gerðr kvað:

39.

"Barri heitir,

er vit bæði vitum,

lundr lognfara;

en eft nætr níu

þar mun Njarðar syni

Gerðr unna gamans."

 

Þá reið Skírnir heim. Freyr stóð úti ok kvaddi hann ok spurði tíðenda:

40.

"Segðu mér þat, Skírnir,

áðr þú verpir söðli af mar

ok þú stígir feti framar:

Hvat þú árnaðir

í Jötunheima

þíns eða míns munar?"

 

Skírnir kvað:

41.

"Barri heitir,

er vit báðir vitum,

lundr lognfara;

en eft nætr níu

þar mun Njarðar syni

Gerðr unna gamans."

 

Freyr kvað:

42.

"Löng er nótt,

langar ro tvær,

hvé of þreyjak þrjár?

Oft mér mánaðr

minni þótti

en sjá half hýnótt."